• آسان پنداشتن هنر دیجیتال

استدلال دیگر این است که هنر دیجیتال، هنری آسان است.
شما می توانید آن را به راحتی پاک کنید، تغییر دهید، از لایه های دیگر استفاده کنید،
رنگ ها را تنظیم کنید و یا هر اشتباهی را به راحتی اصلاح نمایید.

مشکل این است که هنر توسط انجام دادن خلق می شود نه انجام ندادن.
مهم نیست که چند تا از اشتباهتان را پاک می کنید، زیرا این کار به هیچ وجه شما را به طراحی نهایی نزدیک نخواهد کرد.
یک هنرمند ماهر به اندکی فرمان Undo و پاک کردن کامل طرح نیاز دارد.
آنها از تعداد کمی از لایه ها استفاده می کنند و بیشتر به نقاشی / طراحی می پردازند، و نه ویرایش.
حقیقت این است که هر چقدر ماهرتر باشید، کمتر به ” قدرت فوق العاده” برنامه های هنر دیجیتال نیاز خواهید داشت.
در واقع صفحه نمایش فقط یک نوع بوم متفاوت، با چند ابزار اضافی است که می توانید از آن استفاده کنید.

• ایجاد هنر نیاز به مهارت دارد.

در حالی که برخی از آثار هنری با استفاده از ابزارهای مختلف (سنتی یا دیجیتال)
خلق می شوند، بخشی از مهارت هنری از ترکیبی از هنر سنتی و مدرن پدید آمده است.
آناتومی انسانی و حیوانی، ژست های داینامیک، سایه سازی، رنگ آمیزی، مواد، جو،
ترکیب، جلوه های ویژه، سبک، اینها چیزهایی هستند که باید ورای اینکه به چه هنری علاقه مند هستید بیاموزید.
هنر دیجیتال هرگز به ساده سازی این کارها کمک نمی کند.

یک هنرمند دیجیتال ماهر هنگامی که یک مداد سنتی به دستش بدهید به یک کودک
مبتدی تبدیل نمی شود؛ زیرا این فقط یک ابزار متفاوت است و نه یک مهارت متفاوت.
یک نویسنده “سنتی” نیز باید هنر نوشتن دیجیتال را بیاموزد تا از سایر نویسندگان عقب نماند.
اگرچه تایپ دیجیتال ساده تر و سریعتر است، اما هرگز نگارش یک کتاب را آسانتر نمی کند.

• موضوع دیگر فقدان جسمانیت است.

این چیزی است که یک استاد قدیمی می تواند با آن مشکل داشته باشد.
آثار هنری دیجیتال تنها بر روی صفحه نمایش خلق نمی شوند بلکه – بر روی صفحه
نمایش، به نمایش گذاشته می شوند و لذا می توانند به یک رایانه دیگر ارسال شوند.
بنابراین هنر دیجیتال درست مثل یک روح بدون بدن است، مانند یک تصویر از یک
دوست عزیز که از طریق یک کنفرانس ویدئویی دیده می شود، شما می توانید آنها را
ببینید، می توانید با آنها صحبت کنید اما این تصاویر واقعی نیستند.

هنرمند از تم های مختلف برای نمایش تصویرش به جهان استفاده می کند،
اما این تصویری است که فرض می شود یک تصویر هنری است، چرا که از لکه های رنگ تشکیل نشده و بر روی بوم ترسیم نشده است.
در واقع این آثار فقط برای نشان دادن یک تصویر مناسب و حفظ آن ارائه شده اند.
هنگامی که یک نقاشی سنتی را خریداری می کنید، یک اثر هنری خلق شده در یک حامل
فیزیکی خاص را خریداری نموده اید، اما حامل ، خود یک اثر هنری نیست، فقط
یک جسم فیزیکی است که برای به تصویر کشیده شدن اثر لازم می باشد.
اما اگر یک اثر به هیچ حاملی نیاز ندارد، باید اینطور فکر کنیم که یک اثر هنری نیست؟

• کپی این آثار بسیار آسان است

یک استدلال محبوب دیگر نیز وجود دارد.
این موضوع که کپی آثار هنری دیجیتال بسیار آسان است، این کار را تا حدی بی ارزش می کند.
با این حال، این موضوع به ارتباط هنر با حامل خود یعنی – ارتباط نقاشی با رنگ و بوم فیزیکی مرتبط می باشد.
این جسم فیزیکی به لحاظ معنوی با روح هنرمند تلفیق می شود.
و در حالی که کاملا معقول است که ارزش خاصی را به یک حامل اختصاص دهیم
اما اینکه بگوییم هنر چیزی بیش از کشیدن چند رنگ بر روی بوم نیست، باعث می شود
همانند یک انسان کوته فکر به نظر اییم که قدر هنر را نمی داند.

یک کتاب دست نوشته مطمئنا می تواند به عنوان یک شی نفیس بسیار جالب و ارزشمند باشد، اما محتوای آن جدا از کاغذ و جوهر است که ارزش دارد.
مطالعه چنین کتابی به معنای خواندن آن است نه، دیدن، لمس کردن و بوییدن آن.
گرچه آنها می توانند تجربه استفاده از کتاب را ارتقا دهند اما جزئی از کتاب نیستند.
به نظر می رسد این امر در رابطه با آثار هنری نیز مشهود است، و اگر بتوان آن را دید،
نباید هنر به کار گرفته شده در آنها را دست کم گرفت.

کپی کردن کتاب ارزش حامل را هزار هزار برابر کاهش می دهد، اما کتاب را بی ارزش
نمی کند و حتی اگر هیچ حاملی وجود نداشته باشد و کتاب تنها در اینترنت قابل مشاهده باشد باز هم ارزش خاص خود را خواهد داشت.
گرچه هنر دیجیتال هنری جدید است اما در ختم کلام می توان گفت که اگر چه حامل
فیزیکی عنصری لازم جهت خلق اثر است ولی بدون آن هم می توان دست به خلق هنر زد.