بالالايكاهاي اوليه داراي دو تا شش سيم بودند وشباهت‌هايي با سازهاي آسياي مركزي داشتند. بطور مشابه، پرده‌ها در بالالايكاهاي اوليه از روده حيوانات ساخته شده و به گردن ساز بسته مي‌شوند، بنابراين آنها مي‌توانند به دلخواه نوازنده سفت شوند.

اولين بار در مستندات مربوط به سال 1688 از اين ساز نام برده شده است. همچنين در نوشته‌هاي مربوط به سال‌های 1700 و 1714 میلادی اين ساز قيد شده است. در اوايل قرن 18ام اصطلاح بالالايكا به صورت بالابايكا در مستندات اوكرايني استفاده شد. در سال 1771 بالالايكا در شعري از و. مايكوف (V. Maikov) به نام اليسي (Elysei) آورده شده است. در قرن 19ام، بالالايكا به سازي مثلث شكل با دسته‌اي بسيار كوتاه‌تر از سازهاي همتاي آسيايي خودش تبديل شد. اين ساز به عنوان سازي روستايي براي قرن‌ها بويژه همراه با اسكوموروخ‌ها مطرح بود. اسكوموروخ‌ها نوازنده‌هايي سيار بودند كه با آهنگ‌ها و اشعارشان، تزار و كليساي ارتدوكس روسي و بطور كلي نظام اجتماعي روسيه را تمسخر مي‌كردند.

درباره بالالايكا يك باور عمومي وجود دارد بطوريكه تصور مي‌شود وجود سه كناره و سه سيم در بالالايكا نمايشي از تثليث است كه البته اين عقيده مضحك است چرا كه اين ساز بيشتر توسط اسكوموروخي‌ها يا نوازندگان سياري كه وجود آنها شديداً براي كليسا و حكومت آزار دهنده بود، نواخته مي‌شده است. در آئين‌هاي مذهبي كليساي ارتودوكس روسي اجازه استفاده از سازهاي موسيقي داده نمي‌شد. دليل قابل‌قبول‌تر براي شكل مثلثي اين ساز توسط نيكولاي گوگول در رمان ناتمامش نفوس مرده (Dead Souls) ارائه شده است. او معتقد بود كه بالالايكا توسط كشاورزان از كدو حلوايي ساخته شده است، چرا كه اگر كدو حلوايي را چهار قسمت كنيد هر قسمت شكل بالالايكا است.

ساز بالالایکا (Balalaika) در دوره آندريف (Andreyev)؛

در دهه 1880، واسيلي واسيليويچ آنددريف (Vasily Vasilievich Andreyev) كه بعدها يك ويالونيست حرفه‌اي در سالن‌هاي سنت‌پترزبرگ شد، با كمك ويولن‌ساز مشهور و. ايوانوف (V. Ivanov) سازي ساخت كه تبديل به بالالايكاي استاندارد شد. اين ساز به تدريج در كنسرت‌ها استفاده شد. چند سال بعد، پاسربسكي (Paserbsky) با اضافه كردن مجموعه‌اي از پرده‌هاي كروماتيك همچنين شماري از بالالايكاها در اندازه اركسترال با كوكي كه هم اكنون در سازهاي مدرن ديده مي‌شود، اين ساز را بهبود بخشيد. آندريف، بالالايكاي دست‌سازش را ثبت اختراع كرد و ملودي‌هاي فولك روسي سنتي بيشماري براي بالالايكاي اركستر ارائه داد. همچنين او قطعات كنسرتي براي اين ساز تصنيف كرد.

تكنيك نواختن ساز بالالایکا (Balalaika) ؛

يكي از بخش‌هاي مهم تكنيك نواختن بالالايكا بويژه در بالالايكاي پريما، استفاده از انگشت شست چپ روي نت‌هاي پرده روي سيم پائين، جایي است كه آكورد شكل مي‌گيرد. بطور سنتي كناره انگشت سبابه دست راست براي نواختن نت‌ها روي پريما استفاده مي‌شود، در حاليكه در بالالايكاهاي بزرگ‌تر از يك زخمه استفاده مي‌شود. پريما با زخمه نيز قابل نواختن است ولي مرسوم نيست.

به دليل اندازه بزرگ سیماي بالالايكاي كنترباس، ديدن استفاده نوازندگان اين نوع بالالايكا از پاشنه پوتين يا كفش چرمي برای ساختن سیم غير متعارف نيست. بالالايكاي باس و كنترباس روي يك پايه (ميله) چوبي يا فلزي كه در يكي از گوشه‌هاي آن تعبيه شده است، بر روي زمين گذاشته مي‌شوند.

كوك (تنظيم) و سیمای ساز بالالايكا (Balalaika) ؛‌

تنظيمات و كوك‌هاي متفاوت روي بالالايكاي پريما استفاده مي‌شود. بالالايكاي متداول، بالالايكاي E,E,A است كه سيم پائيني روي A‌ و دو سيم بالايي در E يكساني كوك مي‌شوند. اگر از مقابل نگاه كنيم دو سيم سمت چپ E هستند و سيم سمت راست روي A كوك مي‌شود، كه همگي بالاي C‌ ميانه هستند. (تنظيم يا كوك ديگر كه بسياري از گيتاريست‌ها بكار مي‌برند، كوك يا تنظيمي همانند تنظيم سه سيم نازك‌تر روي يك گيتار است.)

براي تنظيم يا كوك درست بالالايكا، بهتر است از يك لوله زير و بمي (pitch pipe) استفاده كنيد، امروزه شما مي‌توانيد با استفاده از كامپیوتر يا موبايل براي تنظيم يا كوك درست آن استفاده نمائيد.

در بالالايكاي واقعاً قديمي از سیماي از جنس روده استفاده مي‌شود، بعدها سیماي فلزي نیز استفاده شد، امروزه بالالايكاهاي داراي دو سيم نايلوني E و يك سيم فلزي A است ( اين به اين معناست كه سیماي E نسبت به سيم A، much wider هستند). در صورت نياز به سیماي جديد روي بالالايكا مي‌توانيد يك سيم فلزي (اولين سيم) سيم A براي گيتار و دو سيم نايلوني براي گيتار (سومين سيم G) بخريد. راه دیگر ديگر استفاده از سیماي فيبر كربني است.

 انواع ساز بالالایکا (Balalaika) ؛

بالالايكا داراي يك بدنه مثلثي و سه سيم (گاهي اوقات 6 سيم در سه جفت) است. سیماي بالالايكا معمولاً با انگشتان نواخته مي شوند ولي اين ساز قابل نواختن با زخمه نيز هست. انواع مختلف بالالايكا وجود دارند كه از كوچك به بزرگ از نظر اندازه عبارتند از:

پيكولو (piccolo)

پريما (prima)

سكوندا (secunda)

آلتو (alto)

باس (bass)

كنترباس (contrabass)

رايج‌ترين بالالايكا، بالالايكاي پريما است.