1. در قدم اول، در یک حالت مناسب بدنی قرار بگیرید. اگر روی زمین می‌نشینید، به دیوار تکیه دهید. در صورت ممکن عملیات خوشنویسی روی میز شیب‌دار و مناسب انجام شود. فاصله چشم تا کاغذ نیز باید حدوداً 25 سانتی‌متر باشد. 

2. خودکار را به واسطه شست و انگشت اشاره بگیرد و به انگشت وسط تکیه دهید. زیاد به خودکار فشار وارد نکنید. خودکار باید در دست شما قدری راحت باشد تا از خستگی زودهنگام و ایجاد آسیب در عضلات دست جلوگیری شود. 

3. از زیردستی مناسب استفاده کنید. زیردستی نباید خیلی سفت باشد. به این خاطر که بتوانیم به راحتی فشار خودکار را بر کاغذ به دلخواه کنترل کنیم. اگر زیردستی سفت باشد این امکان را نداریم. 

4. کاغذی که برای تمرین انتخاب می‌کنید باید خط‌دار باشد. اگر این‌طور نبود برای خود خط زمینه در نظر بگیرید. چرا که موقعیت هر حرف باید نسبت به خط زمینه تعیین شود. 

5. بین حروف یک کلمه اتصالات مناسب برقرار کنید. نباید خودکار را قبل از پایان یافتن آخرین اتصال از روی کاغذ بردارید. 

6. تمام کلمات را با یک روش خطی و به صورت هم اندازه بنگارید. فاصله کلمات را از هم رعایت کنید. کلمات نوشته شده نه باید آن‌قدر فاصله داشته باشند که جملات شما از حالت انسجام بیرون برود و نه باید آن‌قدر در هم تنیده باشند که قابلیت خواندن آن‌ها سخت شود. 

7- روش‌های مختلف نوشتن یک حرف را یاد بگیرید و بیاموزید که در چه موقعیت چه شکلی از آن حرف زیبایی بیشتری به کلمه می‌دهد. برخی از حروف قابلیت این را دارند که کشیده نوشته شوند. 

8- از سرمشق استفاده کنید. هیچ چیزی به اندازه یک سرمشق خوب و استاندارد نمی‌تواند هنگام تمرین به شما کمک کند.