خط کوفی
خط کوفی
خط کوفی نام خطی از خطوط اسلامی است که منسوب به شهر کوفه است و گفته می‌شود که در آن جا شکل گرفته و توسعه یافته است. نخستین نسخه‌های قرآن را با این خط نوشته‌اند. این خط همانندی فراوانی به دین دبیره یا خط اوستایی دارد. پس از سدهٔ سوم هجری با فراگیر شدن خط نسخ و دیگر دبیره های نوآوری شده، رفته‌رفته کاربرد خط کوفی کم‌تر شد، تا این که پس از سده پنجم هجری کمابیش کنار گذاشته شد و بیش تر کاربرد تزئینی و محدود یافت.
با تأسیس شهرهاى کوفه و بصره در دومین دههٔ شکوفایى اسلام، دانشمندان گرانقدرى بوجود آمدند که توجه زیادى به زبان و خط عربی داشتند و کوفه نقش تعیین‌کننده‌اى در خط مکّى – مدینه‌اى داشت؛ و خط جدیدى پدید آمد که بنام خط کوفى مشهور شد. خط کوفى در نیمه دوم قرن اول هجرى به اوج خود رسید و سه قرن دوام یافت.
تقسیم خط کوفی از نظر شیوهٔ نگارش
به‌طور کلی شیوه‌های نگارش خط کوفی را می‌توان به دو شیوه یا شاخه بزرگ مشرقی و مغربی تقسیم کرد:
کوفی مغربی
خط کوفی مغربی خطی است مشتق شده از کوفی قدیم، کهن‌ترین نمونه از این نوع خط مربوط به اواخر سدهٔ سوم هجری است که به شیوهٔ قیروانی نوشته شده است. خط قیروانی ظاهری هندسی دارد و به‌ویژه به حالت مستطیل و زاویه‌دار نوشته می‌شود. از میان شاخه‌های خط کوفی مغربی، خط تونسی نزدیک‌ترین آنها به شیوه‌های خط مشرقی این خط است. اختلافی که بین کوفی مشرقی و مغربی وجود دارد در دو عامل خلاصه می‌شود، یکی در طرز نوشتن دو حرف «ف و ق» و عامل دوم در به کار گرفتن ردیف الفبایی.
کوفی شرقی
خط کوفی شرقی یا مشرقی خود به سه دسته قابل تفکیک است:
اصیل عربی (شامل مکی، مدنی، کوفی، بصری، شامی، مصری و دیگر انواع آنها)
ایرانی (که به آن پیرآموز یا قیرآموز هم گفته‌اند)
مختلط (که ترکیبی از شیوه نگارش ایرانی و شیوه‌های عربی است)
تقسیم خط کوفی شرقی از نظر تزئینات
خط کوفی به‌ویژه آنچه که در شرق سرزمین‌های اسلامی و بیش از همه در ایران و آسیای مرکزی رواج داشته از نظر تزئیناتی که یافته بسیار متنوع و متفاوت است. با این وجود آن را می‌توان به سه گروه کلی تقسیم کرد:
۱. ساده:خطی تحریری که بیشتر برای کتابت قرآن به کار می‌رفت.
تزیینی: که شامل گونه‌های مختلفی نظیر گل و برگ دار، گره دار، مشبک، مصور، مزین و … بود.
کوفی بنایی: برای کتیبه نگاری و تزیین بناها بکار گرفته شد و تماماً از سطح تشکیل می‌شد و هیچ دوری نداشت. خط کوفی بنایی به جهت خوانایی به سه سطح آسان، متوسط و مشکل طراحی می‌شود که گونهٔ مشکل آن از دو بخش مثبت و منفی تشکیل می‌شود و هر دو بخش آن قابل خواندن است.
کوفی ساده (محرر)
کوفی تزئینی
این خط دارای انواع گوناگونی است که برخی از آنها عبارتند از:
مشجر
مورق (برگ‌دار)
مزهر (گل‌دار)
مظفر (ناخنی)
معشق (درهم پیچیده یا گره‌دار)
موشح (مصور)
دیدگاهتان را بنویسید