تاریخچه خوشنویسی لاتین
تاریخچه خوشنویسی لاتین
الفبای لاتین که الفبای رومی نیز خوانده می‌شود، پر استفاده‌ترین خط الفبایی در دنیا می‌باشد. سرچشمهٔ این خط بنا به باور پژوهندگان، به خط اقوام اتروسک که ساکنان اولیه ایتالیا بودند، مربوط می‌شود. این خط از گونه‌های غربی الفبای یونانی برگرفته شده و نخستین بار در روم باستان برای نوشتن زبان لاتین به کار رفت. پس از سدهٔ یکم پس از میلاد در الفبای لاتین قواعد زیبایی‌شناسی ویژه‌ای پدیدار گشت. این امر نخست در کتیبه‌ها و سپس با تغییرات جزئی در کتب تحقق پیدا کرد.
هرچند هنر خوشنویسی در فرهنگ و ممالک مشرق زمین به توسعه و تکامل واقعی دست یافته است اما اشکال مختلف و متنوعی از آن را می توان در زبان انگلیسی و میان مردمان این مرز و بوم یافت. این واژه با مفهوم لاتین خود یعنی Calligraphy برای اولین بار از ابتدا قرن پانزدهم میلادی وارد فرهنگ لغت و زبان انگلیسی شد.
اگر چه در اروپا و در بسیاری از کشورهای آن به هنر زیبا نویسی به ویژه در مکان هایی نظیر کلیساها توجه بسیار زیادی نشان می دادند اما خوشنویسی لاتین در میان فرهنگ این مرز و بوم به خصوص از اوایل قرن 1999 میلادی به بعد به عنوان یک اصطلاح یا یک هنر فرعی محسوب می شد. این در حالی بود که از سال های بسیار طولانی تر، در بسیاری از کشورهای خاورمیانه به ویژه کشورهای اسلامی از خوشنویسی به عنوان هنر بسیار ارزنده و شاخص یاد می کردند.
بدون تردید قابلیت ها و توانایی های کارکردی دو عامل مهم و اساسی در ایجاد تحولات نوین خوشنویسی انگلیسی بوده اند. اگرچه نمی توان تأثیرات شگرف زیبایی های بصری را نیز در رشد و توسعه این همه تحولات عظیم و جلب توجه خطاطان نادیده گرفت. اما در حال حاضر پیشرفت چشمگیر صنعت چاپ و گرافیک تأثیرات شگرفی را بر تحولات امروزی خوشنویسی لاتین گذاشته است.
به طوری که این روند تحولات نه تنها در شکل کتابت و سنتی محدود نشد بلکه هنرمندان و خطاطان را برانگیخت تا به هنر نقاشی و خطاطی و زیبایی های مربوط به آن روی آورند، این دو هنر را با یکدیگر در آمیخته و تجربه ای بی نظیر با امکانات بی نظیر برای خود ایجاد کنند.
از جمله این تحولات می توان به رشد و گسترش هنر گرافیکی، بالا رفتن نیازهای نوین جامعه و همچنین پیدایش کامپیوتر به عنوان یکی از اصلی ترین ابزارهای گرافیکی اشاره کرد که در نهایت موجب شد این هنر زیباسازی، چالش های بسیار زیادی را پیش روی خود مشاهده کند.
همان زمان ها یوهان گوتنبرگ صنعت چاپ را براساس حروف چینی گوتیک راهبان اختراع کرد. این تکنیک جدید چاپ شغل و حرفه راهبان را مورد تهدید قرار داد. اگر چه همزمان با رواج و رونق گرفتن انواع هنرها در طول دوره رنسانس اروپا هنر خوشنویسی همچنان مورد تقاضای زیادی بود. با این همه، پس از آن هنر خوشنویسی در اروپا رو به افول بود. ویلیام موریس شاعر و هنرمند بریتانیایی قرن 19 با ابداع قلم هایی با نوک هایی جدید توانست هنر خوشنویسی را به جایگاه گذشته خود بازگرداند
دیدگاهتان را بنویسید